Sen título, X.

Teño lume baixo os pés.
Quente.
Quente.
Quéceme o corpo
e queima.
De xeito inconsciente
coma vai cesando a luz nas tardes metido na casa,
o que me fai prender o interruptor
cando xa é humanamente imposible
ver nada sen axuda artificial
e me obrigou a levar lentes
tras anos sen aprender nada.
Maldita estupidez humana.
Queima con quentura maxistral,
cóceme,
sofríeme
e evapórame.
Mais os anxos non agardan por quen
sempre negou a súa existencia
tratando de atopar en terra
anacos do paraíso prometido.